طبیعت در دل معماری

خدا کسی است که آسمان ها و زمین و هر چه را که بین آن دو است،
  در شش روز بیافرید، 
  آن گاه به خلقت عرش پرداخت.
  هیچ یار و شفیعی برای شما غیر او نیست
  آیا متذکر نمی شوید؟
  امور (این عالم را) از آسمان تا زمین تدبیر می کند
  پس روزی که مقدارش هزار سال از سالهایی است که شما می شمرید، همه چیز به سوی او بالا می رود.
  این خدایی است دانای غیب و شهود و مقتدر و مهربان.

  آن خدایی که همه چیز را به بهترین وجه خلقت کرد
  و آدمیان را نخست از خاک آفرید.
  آن گاه خلقت نژاد نوع بشر را از آب بی قدر و نطفه بی حس مقرر گردانید
  سپس آن ( نطفه بی جان ) را نیکو بیاراست 
  و از روح خود در آن بدمید و.......
    
  سوره سجده
  آیه های9،8،7،6،5،4

  یگانه معمار هستی با دمیدن روح آفریننده خویش در کالبد انسان، او را جانشین خود بر روی زمین قرار داد.
  همانگونه که خداوند با دمیدن روح خود در جسم بی جان، آدمی را می آفریند، انسان نیز در مقام جانشین وی با دمیدن روح خلاقه خود در کالبد مواد خام و بی جان به آن ها زندگی می بخشد.
  و بدین سان هنر از انسان زاییده می شود.
آفرینش چشمه جوشان هنرهاست
 و آثار بزرگ هنری در پرتو نور آفرینش گری خالقان خود پا به عرصه وجود نهاده اند.